Plac zabaw

Na pewno wszyscy wiemy jak wygląda najzwyklejszy na świecie plac zabaw. Kolorowe drabinki, huśtawki, ślizgawki, piaskownica, wszędzie drobny piasek, który uparcie włazi do butów. Prawie o każdej porze dnia są tu dzieci. Te mniejsze i te większe, oczywiście .

Po "zakupach" w mieście, postanowiła przejść się po parku i odetchnąć trochę. Dlaczego "zakupach"? Ano dlatego, że nic nie kupiła. Chciała po prostu rozejrzeć się po sklepach, może wypatrzyłaby coś ładnego. Ale cóż, bogaczem to ona nie jest, dlatego woli najpierw pooglądać, a dopiero potem wybrać jedną lub dwie z upatrzonych rzeczy.
Nawet nie zorientowała się, że przechodzi właśnie obok placu zabaw. Instynktownie skręciła w stronę furtki.

Tymczasem z przeciwnej strony szedłem ja, z butelką piwa w jednej ręce i komórką w drugiej. Byłem na tyle zaabsorbowany telefonem, że nie zauważyłem zbliżającej się dziewczyny. Skończyło się na tym, że mało na nią nie wpadłem.
- Холера...- mruknąłem pod nosem. Zerknąłem na nieznajomą. Wyglądała na nieco młodszą ode mnie.

Kierowała się przyjemnym hałasem - śmiechem dzieci, które szalały na placu zabaw.Była zupełnie nieprzytomna i widocznie ktoś, kto szedł z naprzeciwka też, bo wpadli na siebie! Ellie aż cofnęła się o krok i dopiero po kilku sekundach dotarło do niej to, co się stało.
- Ach, najmocniej przepraszam! - zrobiła zbolałą minę. - Zamyśliłam się i nie zauważyłam pa... - uniosła wzrok, a jej oczom ukazał się młody przystojny chłopak. - ...ciebie.

Dan wybrał się do parku by pobiegać, może był muzykiem ale dbał też o siebie i robił to regularnie, słuchawki na uszach odcinały go od świata zewnętrznego. Po przebiegnięciu paru kilometrów zatrzymał się i wyciągnął słuchawki, dopiero teraz zauważył jakąś młodszą dziewczynę i kolesia w podobnym wieku do niego samego. Stał teraz nieruchomo łapiąc oddech po wysiłku.
-Semka.
Powiedział zadyszany do Seby.

- Dobra, dobra... Nic się nie stało.- odparłem. Spojrzałem po kolei na butelkę i na telefon. Ich stan wyglądał na nienaruszony.
Wtedy usłyszałem znajomy głos. Odwróciłem się do jego posiadacza.
- Cześć. Drobny spacer?

- No. Jasne, że nic... - mruknęła cicho pod nosem, stając na równych nogach. - To tak z uprzejmości było...
Również mógł przeprosić, bo wina była też po jego stronie. Przemilczała to jednak, bo po co? Nie chciała robić z niego chama, bo nawet go nie znała, więc oceniać nie mogła.
Usłyszała przywitania. Spojrzała na chłopaka, który właśnie przystanął obok nich. Cóż, najwyraźniej się znali i nie chciała im przeszkadzać. Bez słowa weszła na teren placu i usiadła sobie na ławce.

-Raczej bieg na parę kilosów.
Powiedział nadal zadyszany po czym poszedł za dziewczyną, chciał usiąść, ten bieg dał mu trochę w kość i teraz czas odpocząć.
-Można?
Wskazał miejsce obok niej na ławce, było widać ze jest trochę zmęczony i wypompowany po ćwiczeniu.

Nic nie odpowiedziałem dziewczynie. A z tymi przeprosinami... Tak jakoś się zapomniało :3
Podreptałem za nimi, po drodze wychylając łyk piwa.
- Było iść do akademii sportowej, nie muzycznej...- powiedziałem z lekkim uśmiechem do Dantego.

Miała właśnie wydobyć coś z torebki, ale szybko wyciągnęła z niej puste dłonie. Podniosła wzrok i ujrzała tego drugiego faceta.
- Jest jeszcze wiele innych ławek - zaśmiała się cicho, może nieco wrednie. - Można, można.
Ułożyła torebkę na kolanach. Ten drugi mężczyzna, ten, co na nią wpadł, przydreptał tu za tym pierwszym. Posunęła się nieco, żeby zrobić mu miejsce.
Zapatrzyła się na bawiące się dzieci.

-Do sportowej akademii ? Ciebie pogięło że dbam o kondycję to nie znaczy że się tam nadaje.
Powiedział po czym usiadł obok dziewczyny zamykając oczy.
-Nazywam się Dante dla znajomych Dan a ty?
Zagadał do niej nie otwierając oczu, delektował się szumem drzew i wiatru, glosami bawiących się dzieci, światem a dokładnie naturą na około niego.

- To tylko taka delikatna sugestia.
Mimo, że jakoś nie zależało mi na miejscu na ławce, gdy dziewczyna się przesunęła, usiadłem razem z nimi.
- A mi na imię Sebastian.- przedstawiłem się młodej. Nie widziałem potrzeby, by pytać ją o imię, skoro Dante zrobił to wcześniej.

Tak, domyślała się, ze spostrzegają ją jako "młodą" v.v' Fakt, od jednego była młodsza o 2 lata, od drugiego aż o 3! Ciekawa była, czy spostrzegają ja jako smarkulę?
- Ellie - odpowiedziała, gdy oboje się przedstawili. - Mnie również was miło poznać. Nawet ciebie,Sebastianie, mimo że nie przeprosiłeś mnie, gdy na mnie wpadłeś xP
Uśmiechnęła się, co znaczyło, że nie miała do niego o to żalu.
- Panowie kolegami są?

-Jeden pokój z nim dziele.
Powiedział i ciągną dalej.
-I jaki pan, co ja na dziadka wyglądam, jesteś może z dwa, trzy lata młodsza ode mnie i na pan mi mówisz, ten świat schodzi na psy.
Powiedział to z uśmiechem otwierając oczy i patrząc na nią z rozbawieniem, nie czuł się "Panem" w swoim mniemaniu czuł się młody.

Uśmiechnąłem się, gdy mi to wypomniała.
- Извините, czasami zapominam. Mam nadzieję, że nie zepsułem zbytnio pierwszego wrażenia...
A pewnie zepsułem owe wrażenie. Cóż, życie takie już jest.
- Cóż, jest na mnie skazany...- zaśmiałem się, łyknąwszy nieco piwa z butelki.

(ja pierdzielę, musiałeś wybrać sobie rosyjski? xD Dla mnie każde słowo wygląda tam tak samo, ale zorientowałam się, że chodzi o "przepraszam")

Spojrzała na niego, nieco rozbawiona, ale też i zdziwiona, że jej nie zrozumiał.
- Mówiąc "panowie", miałam na myśli "mężczyźni", tylko "panowie" uznałam za coś odpowiedniejszego - wyjaśniła mu to z jako-takim uśmiechem. - Pokój? Wynajmujecie razem pokój?
No co, nie każdy w tym mieście musi mieszkać w akademiku i uczęszczać do akademii muzycznej Musica Silenzia. Mogli studiować, ale niekoniecznie tam. Mogli też mieszkać razem, ale nie w akademickim dormitorium.

-Mamy pokój razem w dormitorium on gra na perkusji i gitarze elektrycznej a ja wokal i gitara w Akademi Musica Silenzia.
Tak nie kłamał ani nic nie zatajał, był dumny wręcz ze swojego głosu, melodyjnego dzięki któremu dostał stypendium na ów uczelnię.
-A ty też z akademi ?

Opróżniłem butelkę ze złotego płynu, więc na moment oddaliłem się, by ją wyrzucić. Kosz był dość blisko, więc nie zajęło mi do za wiele czasu.
Nie dodałem nic od siebie, byłem zbyt zajęty rozglądaniem się dookoła.

- Czyli jesteście studentami już?
Hehe, kolejni studenci. Czy pozna kogoś nowego, kto by był jeszcze uczniem? Tak, pewnie. Pewnie kogoś na lekcji matematyki, jak będzie chciał zgapić przykład na sprawdzianie.
- Ja jestem na samym wokalu. I mam zamiar tu studiować dalej, ale nie wiem, jaki instrument sobie wybiorę.
Uśmiechnęła się lekko. W sumie fajnie, że są z tej samej akademii. Przynajmniej raz kiedyś się jeszcze spotkają.
Odprowadziła wzrokiem Sebastiana. O, jednak był kulturalnym człowiekiem ;3

-Do wokalu może coś z klawiszy by pasowało albo tak jak ja gitara.
Powiedział miłym i spokojnym głosem, dziewczyna wydawała się byś w porządku.
-Tak jesteśmy studentami i jak widzisz Seba ukazuje typowy stereotyp studenta który wszędzie by pił piwo.
Tu się zaśmiał, jak by go złapali gliniarze to dostał by mandat i poszedł po nowe pewnie ale któż to wie.

- Tradycje zobowiązują, kolego... Żebyś widział, jak się w Polsce studenci bawią.- zaśmiałem się.
Tę uczelnię wybrałem przede wszystkim dlatego, że zawsze chciałem pojechać do Włoch. A że można połączyć przyjemne z pożytecznym...
- A w której klasie koleżanka się znajduje?- zwróciłem się do Elci.

- Tak... - mruknęła z rezygnacją. - Jakbym wybrała fortepian, to i tak musiałabym sobie wybrać dodatkowy instrument, bo tutaj fortepian jest obowiązkowy. A gdybym wybrała pianino... to co? Uczyłabym się grać i na pianinie i fortepianie? To bez sensu - wzruszyła ramionami.
Miała jeszcze całe dwa lata żeby o tym myśleć, więc raczej się jej nie spieszyło. Utkwiła nieruchome spojrzenie na huśtawce, na której bijała się jakaś dziewczynka, ale przy tym pozostawała obecna i docierało do niej każde słowo wypowiedziane przez jej towarzyszów.
- Ja? W trzeciej - odparła niemalże od razu. - Zostały mi jeszcze dwa lata...

- To nie jesteś taka młoda, na jaką wyglądasz...- stwierdziłem, z lekkim uśmiechem w kącie ust.
Było już dość późno, powoli można by zbierać się z powrotem do akademii. Tak z samej przyzwoitości, coby nie tłuc się nocą po korytarzu dormitorium :3
- Moment, dowodziku jeszcze nie masz, to czemu się włóczysz po mieście?

Zmarszczyła brwi.
- To co ty? Myślałeś, że czternastolatką jestem? == - jej ton głosu wskazywał na to, że się nieco oburzyła.
Cóż, w sumie dobrze, że odejmowali jej lat, a nie dodawali v.v' W wieku dwudziestu lat nie chciałaby wyglądać na czterdzieści.
- Mogę przebywać poza terenem akademii do godziny 22 - przypomniała. - Nie ma jeszcze 21, a poza tym są wakacje, więc ta zasada raczej nie obowiązuje.

- Powinnaś się cieszyć, że młodo wyglądasz...- odpowiedziałem, nieumyślnie myląc języki. Tak to jest, jak się człowiek zamyśli nad czymkolwiek.
Nawet nie wiedziałem, jakie zasady obowiązują tutaj uczniów. Przyjechałem tu stosunkowo niedawno, więc nie miałem okazji zaliczyć wcześniejszych klas.
- Myślałem, że jest nieco później.